باور به اینکه پیامبران و امامان معصوم از دانش الاهی و ویژه بهره‌مندند، از باورهای اساسی شیعه است. اهل سنّت معمولاً این دیدگاه را به عنوان یک دیدگاه غالیانه مورد نقد قرار می‌دهند. این مقاله بنا دارد با روش توصیفی ـ تحلیلی به بررسی قلمرو دانش پیامبر، امام علی و اصحاب پیامبر در مهم‌ترین منابع روایی اهل سنّت بپردازد. بررسی‌ها در سه محور علوم دینی، علوم بشری و علم به غیب ما را به این نتیجه می‌رساند که اگرچه در منابع مورد بررسی، گزارش‌های قابل مناقشه‌ای در مورد قلمرو علوم رسول خدا نقل شده؛ ولی امدادهای الاهی و علوم موهبتی ایشان در سه محور یادشده غیرقابل انکار است. همچنین، شواهد به خوبی نشان می‌دهند که علوم ویژه و الاهی به پیامبر اختصاص نداشته و امام علی و برخی از اصحاب به مصادیقی از این دانش‌ها دست یافته بودند؛ بنابراین صِرف اعتقاد به علوم ویژه و الهی برای غیر پیامبران دیدگاهی غالیانه نیست.
سبحانی, محمدتقی و سیدعلی هاشمی, و . (1393). قلمرو علوم پیامبر، امام علی و صحابه در مهم‌ترین منابع حدیثی اهل سنّت. پژوهشنامه حکمت و فلسفه اسلامی, 2(3), 31-62.
MLA
سبحانی, محمدتقی , و سیدعلی هاشمی, و . "قلمرو علوم پیامبر، امام علی و صحابه در مهم‌ترین منابع حدیثی اهل سنّت", پژوهشنامه حکمت و فلسفه اسلامی, 2, 3, 1393, 31-62.
HARVARD
سبحانی, محمدتقی, سیدعلی هاشمی, و. (1393). 'قلمرو علوم پیامبر، امام علی و صحابه در مهم‌ترین منابع حدیثی اهل سنّت', پژوهشنامه حکمت و فلسفه اسلامی, 2(3), pp. 31-62.
CHICAGO
محمدتقی سبحانی و و سیدعلی هاشمی, "قلمرو علوم پیامبر، امام علی و صحابه در مهم‌ترین منابع حدیثی اهل سنّت," پژوهشنامه حکمت و فلسفه اسلامی, 2 3 (1393): 31-62,
VANCOUVER
سبحانی, محمدتقی, سیدعلی هاشمی, و. قلمرو علوم پیامبر، امام علی و صحابه در مهم‌ترین منابع حدیثی اهل سنّت. پژوهشنامه حکمت و فلسفه اسلامی, 1393; 2(3): 31-62.
)