مسئله عقلی و یا شرعی‌بودن حُسن و قبح یکی از مسائل مهم کلام اسلامی است که قبول و یا انکار آن، روال و نتیجه بسیاری از مباحث را تحت تأثیر قرار می‌دهد. فخر رازی به حُسن و قبح عقلی معتقد است؛ ولی حوزه قضاوت عقل را فقط در اعمال انسان محدود می‌داند. ایشان در واقع به حُسن و قبح ذاتی معتقد نیست و حُسن و قبح افعال را به جهات و اعتبارات آنها مربوط دانسته است. فخر رازی قضاوت عقل را در مورد حُسن و قبح افعال الهی امکان‌پذیر و صحیح نمی‌شمارد و خدا را فاعل بالغرض ندانسته، برای «عدل الهی» تعریف خاصی را ارائه می‌کند و لطف را بر خداوند لازم نمی‌داند، در حالی که دانشمندان امامیه که به حُسن و قبح عقلی قائل‌اند، در افعال خداوند و بندگان ارزیابی عقلی را معتبر می‌دانند و لطف را بر خداوند واجب شمرده، با آگاهی بر مفاسد و مشکلات جبر، آن را به گونه‌ای عمیق بررسی و نقد کرده‌اند.
)